Bil Hikmah (Dengan Berhikmah)

Sabtu yang lepas, saya sekeluarga telah dijemput oleh senior saya ketika bersekolah di Seremban dahulu untuk menghadiri rumah terbuka anjuran ibu bapanya. Saya tiba di rumah beliau sekitar jam 2 petang setelah selesai menunaikan solat Zohor. Agak ramai tetamu yang hadir. Rumahnya juga tidak kurang besarnya. Dua buah rumah kembar yang dipecahkan dan dicantumkan menjadi sebuah banglo. Cuaca ketika itu kelihatan mendung dan saya menjangka hujan pasti akan turun tidak lama lagi.

Saya dan isteri bergilir-gilir menjaga Nawfal. Nu'man pula berada di kampung bersama datuk dan neneknya. Tidak lama kemudian, hujan mula turun dengan lebatnya. Ketika saya sedang asyik bermain dengan Nawfal, kelihatan sebuah kereta Mercedez berhenti di depan rumah senior saya tersebut. Kelihatan seorang lelaki yang sudah berumur bersama isteri dan anak-anak keluar daripada kereta tersebut. Sementara itu pemandunya berlegar-legar di sepanjang jalan rumah tersebut mencari tempat letak kereta yang kosong. Saya sangat mengenali lelaki tersebut. Lelaki tersebut merupakan bekas menteri besar di sebuah negeri. Beliau telah kematian isteri dan berkahwin semula pada tahun ini. Anak-anak yang turun daripada kereta Mercedez tadi merupakan anak tirinya. Isterinya yang baru pula merupakan bekas ahli dewan undangan negeri di sebuah negeri.

Saya sangat membenci lelaki tersebut kerana beliau pernah disabitkan dengan salah laku rasuah satu masa dahulu. Ketika itu beliau menjawat jawatan sebagai menteri kabinet dan digantung keahlian partinya selama beberapa tahun. Kini beliau kembali aktif di arena politik dan baru-baru ini beliau telah memenangi pilihan raya kecil di sebuah negeri. Pun begitu, saya suka dengan watak beliau yang bersahaja dan sering berseloroh. Senang kata, beliau seorang yang lucu dan lawaknya sentiasa ada sahaja. Apabila turun daripada kereta, beliau sekeluarga terus menuju ke dalam rumah sedangkan tetamu lain hanya menjamu selera di luar rumah sahaja. Perasaan benci saya semakin membuak apabila melihat perilakunya yang seolah-olah terlalu elit berbanding tetamu yang lain. Pun begitu, sebelum beliau masuk ke dalam rumah, beliau sempat menegur saya dan saya menyambutnya dengan menjawab salam dan berjabat tangan.

Selesai isteri saya menjamu selera, saya menuju ke meja makan untuk mengisi perut yang kosong. Sementara itu, lelaki berkenaan masih lagi di dalam menjamu selera bersama keluarganya dan tuan rumah. Ketika beliau hendak beredar meninggalkan majlis, hujan masih lagi turun dengan lebat. Sementara menunggu ketibaan pemandunya, beliau cuba berbual dengan saya.

"Lebat betul hujan"

Saya hanya tersengih sahaja. Entah mengapa saya tidak gemar untuk bermesra dengan lelaki tersebut. Tidak lama kemudian kereta Mercedeznya tiba dan beliau sekeluarga pun beredar meninggalkan majlis. Ketika dalam perjalanan pulang, hati saya terdetik untuk memikirkan tindakan yang telah saya lakukan kepada lelaki tersebut. Saya tersedar yang tindakan saya tersebut tidak ada bezanya dengan tindakan lelaki tersebut ketika menuju ke dalam rumah dan membiarkan para tetamu menjamu selera di rumah. Perasaan 'elit'. Dalam keadaan tidak sedar, saya merasakan diri saya terlalu 'elit' berbanding lelaki tersebut yang banyak salah laku. Sedangkan saya pula merasa diri saya terlalu bersih dan suci.

Saya sepatutnya melayan lelaki tersebut seperti seorang mad'u. Oleh kerana beliau seorang yang penuh dengan rekod buruk dari sudut amanah dan krisis kepimpinan, maka ia menjadi tanggungjawab saya untuk menyampaikan seruan dakwah kepadanya. Selama ini saya tidak sedar yang saya punya sikap angkuh terhadap mereka yang punya salah laku. Kalau disingkap seerah terdahulu, berapa ramai para Rasul yang diutuskan untuk berdakwah kepada para raja. Antaranya ialah Nabi Musa kepada Fira'un, Nabi Muhammad kepada Najasyi dan Nabi Ibrahim kepada Namrud. Golongan elitis tersebut tidak boleh dipandang serong oleh golongan du'at seperti kita. Sepatutnya kita memandang mereka sebagai satu potensi dakwah yang mampu menyelamatkan kita daripada menerima seksaan di akhirat nanti. Astaghfirullahal 'azim.

"Dan aku (Nabi Hud) tidak meminta imbalan kepadamu atas ajakan itu. Imbalanku hanyalah dari Tuhan seluruh alam" (As- Syu'ara : 127)